مدح و ولادت حضرت معصومه سلام‌الله‌علیها
ما نـبـودیم و دل ما بود جـای اهـل‌بیت شکر حق شد کار و بار ما ثنای اهل‌بیت شکر حق تا پای جان هستیم پای اهل‌بیت ما همه هـستـیم تـسلـیم رضای اهل‌بیت زیر دین حـیـدر و زهـرای ایـرانـیم ما بنده معـصومه خاتون و رضا جانیم ما سـاقـیا کـوثـر بـده، خـیـر فـراوان آمده مژده از قـم می‌رسد بانـوی ایران آمده زیـنـب کـبـرای آقـای خــراســان آمـده قـبـلـه‌گـاه دخـتـران نـسـل سـلـمان آمده آمده تـا بـر کـنـیـزان عـلـی یـاور شود مثل زهرا مثل زینب شیرزن‌پرور شود جان ما قربان این دریای عشق و گوهرش هست آری معجز موسای ما این دخترش هر زمان گردد رضا دلتنگ روی مادرش زائر زهرا شود با یک نظر بر خواهرش من یـقـین دارم نیـاورد و نـمی‌آرد خـدا حضرت معصومه‌ای‌تر از علی موسی‌الرضا این کریمه هست سر تا پا شبیه مادرش می‌دهد بوی نجف این خاک عالِم پروَرَش می‌شود العـبد، بهـجـت با گـدایی درش ما که جای خود همه علامه‌هامان نوکرش تا قیامت شیعه اثنی‌عشر ممنون اوست کل توضیح المسائل‌های ما مدیون اوست هر که سلطانش رضا شد رعیت معصومه‌است هر چه ما داریم، لطف هجرت معصومه‌است راه آزادی زن در عفت معصومه‌است فقه ما کل اصولش حضرت معصومه‌است حضرت معصومه در ایران نمی‌آمد اگر ما نبودیم عاشق زهرا و حیدر این قَدَر دختر باب الحوائج زود حاجت می‌دهد قبل حاجت خواستن بی هیچ منّت می‌دهد هیچ می‌خـواهیم ما و بی‌نهـایت می‌دهد این کـریمه یاد حاتم هم کرامت می‌دهد ما ز لطفش آب می‌خواهیم و کوثر می‌دهد دست و دلـبازی او بوی برادر می‌دهد چادرش چون چادر زهرا قیامت می‌کند چادرش مردانه از حیدر حمایت می‌کند چادرش هر نامسلمان را هدایت می‌کند رشته‌ای از آن دو عالم را شفاعت می‌کند کی ز فـردای قـیـامت واهـمه داریـم ما سایـه‌سار رحـمت دو فـاطـمه داریـم ما ای فراتر از همه ای بی‌کران در بی‌کران مهربـانـانه به ما تو راه را دادی نشان داده‌ای هدیه به ایران سهله‌ای در جمکران با تو می‌گردند مردم زائر صاحب زمان با دعـای فـاطـمه کی راه گـم داریـم ما جمکران و مشهد و شیراز و قم داریم ما ای تـمـام دردهـایـم را مـداوا فــاطـمـه ای هـمه سـرمـایـۀ روز مـبـادا فـاطـمه می‌شود با گوشه چشمت قطره دریا فاطمه اشـفعـی لی فـاطمه یا فـاطمه یا فـاطمه آبرویم را بخر ای دخـتـر باب الـمـراد وقت مرگ من بیا جان رضا جان جواد |